Dat Nederland het belangrijkste exportland van de wijnboeren in de bergerac is hoeft niemand te verbazen.
Sinds jaar en dag immers dehoort de Périgord tot de meest geliefde toeristische trekpleisters voor vele tienduizenden Nederlanders.
Maar het zijn niet alléén de préhistorische grotten van Lascaux, Rouffignac of Les Eyzies de tayac waar een magische aantrkkingskracht van uitgaat.
Ook gastronomisch scoort dit stukje van Frankrijt al eenwen hoog en tijdens lezersenquêtes van het toonaangevende blad GaultMilla wordt het al decennia lang tot Frankrijks culinaire toppers gekozen.
Als wingebied heeft de Bergerac honderden jaren in de schaduw gestaan van ‘naaste buur’ Bordeaux, waar er de wijnboeren alles aan gelegen was de Bergerac op het tweede plan te houden.
Toch heeft de Périgord ook op wijngebied meer in zijn mars.
Namen we in onze vorigz uitgave de Monbazillac al onder de loep ; nu richten we de schijnwerper op de Bergerac en met name op een klein appellation-gebiedje binnen de Bergerac, de Pécharmant.
Toch zijn het niet louter de toeristische attracties van nu, die Nederlanders en Belgen tot de belangrijkste afnemers van de Bergerac-wijnen hebben gemaakt.
De ‘connection’ gaat veel verder terug. Al in de zestiende eeuw voeren vrachtvaarders uit de Hanzesteden de Dordogne op om er wijn te kopen.
Eind zestiende eeuw is er al sprake van een zeer nadrukkelijke Zuidnederlandse inmenging in de wijnbouw van zowel de Bordelais (o.a.Sauternes) als de meer stroomopwaarts gelegen wijngaarden van de Bergerac.
In de 18° eeuw kochten Vlaamse en Hollandse kooplieden al het grootste deel van de wijnproduktie rond Bergerac op. Het zou grote gevolgen hebben, want het ging deze kooplui louter om grote hoeveelheden en lage prijzen.
De wijnboeren gingen er gretig op in en schroefden hun produktie zo op, dat lang niet alle druiven in jaren met overvloedige oogsten geperst konden worden. Over kwaliteit werd niet meer gesproken.
Het stoken van gedistilleerd met behulp van de alambic, wat sinds de Middeleeuwen een privilege was van apothekers, groeide onder druk van kooplui uit de lage landen uit tot een boerennijverheid.
In 1708 schreef de bisschop van Périgueux, dat in zijn diocees slechts wijn werd geproduceerd voor de lokale consumptie, met uitzondering voor de wijngebieden die rond Bergerac en Sainte Foy lagen, die bijna hun gehele produktie wijn en eaux de vie leverden aan Hollandse en Vlaamse ‘shippers’.
Enkele jaren later meldt rentmeester Boucher in Bordeaux een aanzienlijke expansie van de wijngaarden rond Bergerac.
Hij voorzag door deze produktie-uitbreidingen problemen voor de afzet van de Bordeaux-wijnen. Een serie maatregelen die het vervoer van wijn over de Dordogne naar zee bemoeilijkten en in sommige jaren in feite onmogelijk maakte, volgde.
De Bergerac moest naar het tweede plan teruggedrongen worden. En vandaag de dag is het niet anders.
De Bordelais domineert; de Bergerac staat nog immer in de schaduw.
Al vinden we er wijnen die zich moeiteloos met het gros van de produktie in het Bordeauxgebied kunnen meten. En waarom ook niet. Want deze aan elkaar grenzende gebieden hebben slechts één barrière: een departementaal-administratieve.
Pécharmant
Net als in alle Franse Appellation d’Origine Contrôlée- gebieden (AOC) worden in de Bergerac wijngaarden onder meer maximale produktiehoeveelheden en alcoholpercentages vastgesteld en gecontroleerd door de Franse overheid (lNAO).
Dat is niet anders voor het betrekkelijk kleine gebied van de Pécharmant, dat zich uitstrek over de heuvelruggen rond Bergerac en dat zich sinds 1946 met de AOC-status mag onderscheiden.
In feite een vitvloeisel van een ‘practical joke’ van twee wijnboeren uit het gehucht Pécharmant, die hun streven naar kwalitatief betere wijnen ook op hun etiketten wilden onderscheiden.
Ze grepen daarbij terug op oude geschriften uit de Napoleontische tijd (1816), waarbij de rechteroever van de Dordogne al aanbevolen werd als beste plaats voor het opzetten van wijngaarden.
En ze deden dat niet zonder succes, want vandaag de dag worden ongeveer 10.000 hl ge-oogst volgens de kwaliteitsnormen, die deze wijnboeren vastlegden voor hun wijngaarden.
De produktie-aanplant voor de Pécharmant is te virnden rond Bergerac, in Lembras (langs de N 21), Creysse en St Sauveur; veelal op kalkrijke, stenige gronden.
De Pécharmant is twee jaar nadat de wijn op fles is, al goed op dronk.
Echt lange bewaarwijnen zijn het niet; wat dat betreft zijn ze goed vergelijkbaar met de eenvoudiger Bordeaux-wijnen.
De meest geplante druivenrassen zijn net als in de Bordelais : Merlot, Cabernet-Sauvignon, Cabernet-Franc en Malbec.
`Het zijn vooral Merlot (65%) en Cabernet (30%) die wij produceren,’ zeggen Thérèse en Bruno de Corbiac van het Château Corbiac, een van de grotere wijnhuizen uit de Pécharmant, waarvan de familie-historie terug gaat tot de 18° eeuw.
Bruno en Thérèse beschikken momenteel over zo’n 12 ha wijngaarden onder appellation Pécharmant.
Hun wijnen vinden gretig aftrek bij Nederlandse en Vlaamse passanten.
Soms zijn ze ook wel, via importeurs, te koop in de Benelux.
Met het Château Corbiac bezitten ze een van de oudste wijncâteau’s in de Périgrod, dat al sinds de 18° eeuw in handen van dezelfde familie is.
De vinificatieprocessen zijn exact dezelfde als die in de Bordelais en dat resulteert in krachtige wijnen.
Hoewel de meeste wijnboeren in het Bergerac-gebied hun produktie hebben toevertrouwd aan de coöperatie, stapten Bruno en Thérèse al weer ruim zeven jaar geleden uit die coöperatie om het eigen kwaliteitsbeleid nog beter te kunnen uitdragen.
‘Wij hebben alles gestoken in een betere kwaliteit wijn. In de cooperatie, waar de druiven van veel wijnboeren worden gemengd, vindt men die kwaliteitsverbetering niet terug in een betere prijs voor de wijnboer; noch in een beter eindprodukt.
Daarom investeerden we in een eigen wijnpers en vulmachine.
Daardoor kunnen de geplukte druiven direct verwerkt worden. Gekoppeld aan een nog stringenter snoei- en plukbeleid geeft dat een beter eindprodukt. De maximale produktie per hectare beloopt 45 hl.
Château Corbiac, dat we direct langs de Route National vinden in Lembras naar Bergerac, produceert alleen Pécharmant. Bezoekers kunnen er de wijnen proeven en kopen.
Ton Borghouts, in Lekker Eten & Drinken, octobre 1988